Op dit moment moet ik zoeken naar mijn motivatie... De eeuwige strijd tegen de kilo's die jullie wellicht heel bekend in de oren klinkt.
Sinds mijn studententijd ben ik heel geleidelijk aan kilo's bijgekomen. Niet opvallend, nooit heeft iemand tegen mij gezegd dat ik dik was, maar op een gegeven moment wou ik er toch iets aan doen. Een poging bij een diëtiste leverde mij 8 kilo minder op, maar als je dan hoort zeggen 'Ik snap niet dat iemand kan genieten van eten', dan had ik het wel gehad. En die kilo's vlogen er weer aan, met nog een paar extra.
Toen ben ik voor de eerste keer naar de Weight Watchers gestapt. Ik kende het programma al, ik had het al eens alleen, met 'lijsten' gevolgd, een paar kilo minder, maar die waren er snel weer bij. Marie-Ange hielp me echter om 8 kilo kwijt te raken. En toen werd het zomer... en vakantie... en er waren drie kilo bij! Ik durfde niet terug te komen. Stom... maar binnen de kortste keren waren de kilo's er weer bij. Een tweede poging heb ik niet lang volgehouden.
En dan, mei 2011, ben ik opnieuw gestart. Ik was de grens van de 80 kilo gepasseerd en ik voelde me echt niet meer goed in mijn vel. Derde keer, goede keer. Maar het afslanken gaat steeds moeilijker. Met veel bloed, zweet en tranen, veel ups en downs, maar ik ben blijven komen. Mijn doel is 67 kilo. Misschien is dit te optimistisch? Maar ik ben op 68,9 geraakt. Ik wou nog één kilootje minder... en plots, +1,7kg.
Mijn motivatie was weg. En toch moet ik doorbijten. Ik moet en zal die eindmeet halen. Nog voor de zomer. Schrijven houd ik twee dagen vol. Dan vergeet ik het weer... Misschien is een blog nu de nieuwe motivatie. Elke dag noteren wat ik eet, en hoe het gaat. Morgen begin ik er aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten